عیدت مبارک عزیزم....

ورق خوردن برگی دیگر و آغاز صفحه ای سفید از دفتر زندگی فرصتی است برای عاشقانه تر نوشتن، عاشقانه تر نفس کشیدن، عاشقانه تر زندگی کردن...

امسال اولی سالی بود که لحظه آغاز سال نو رو در کنار تو سپری کردم ، راستش نمیدونم چرا تصمیم گرفتی اینجا بمونی چون من چندین بار بهت گفته بودم که درک می کنم تو کنار بچه هات باشی... بهر حال لحظه ها و دقیقه های قشنگی رو تاپایان تحویل سال منو مهمون نوازشهای دستهای مهربونت کرده بودی و باز هم گفتن و شنیدن و مرور داستان عشقمون که با اشک و بوسه همراه بود به این لحظات احساس زیبائی بخشیده بود.

مثل همیشه باز هم از اینکه می شنیدم محکمتر از همیشه از زندگی که با من شروع کردی دفاع می کنی و هیچوقت شکی به خودت راه ندادی از خودم شرمنده می شم که گاه در این مسیر لغزیدم ولی فقط تو میدونی که این لغزشها هرگز وجود نازنین تو رو توی ذهن من زیر سوال نبرد بلکه بیشتر عمل خودم و نوع و شکل این ماجرا برام اذیت کننده بوده که اون هم به لطف مهربونیهای صبورانه تو خیلی کمرنگ شده...

الان که دارم این مطالبو می نویسم سومین شبیه که ندیدمت چون همون شب بعد از تحویل سال نو به تهران پرواز کردی . توی این دو روز خیلی خبر خاصی ازت ندارم ولی مطمئنم در هر حالی که باشی یاد من همراهت خواهد بود... نمیدونم چرا گریم گرفت... ولی هر وقت دلتنگت می شم لباساتو می گیرم جلو صورتم و اشکامو باهاشون پاک می کنم ، بوی تو رو میدن عزیزم...

دوست دارم

همه زیبائیهای دنیا رو در وجود تو می بینم

همه لذتهای دنیا رو با وجود تو احساس می کنم

همه موفقیتها رو در کنار تو می خواهم

و همه آرزوها رو با تو بدست خواهم آورد

توی لحظه های آغاز سال وقتی یا مقلب القلوب والابصار رو توی دلم زمزمه می کردم

بارها و بارها خدا رو شکر کردم که تو رو دارم

خدا رو شکر کردم که تو میخوای منو داشته باشی

خدا رو شکر کردم که هر دومون خواستیم و امروز بچه ای از وجود من و تو داره کنار ما نفس می کشه، بزرگ می شه، زندگی میکنه... تا من و تو باشیم تا همیشه...

خدا رو شکر کردم بخاطر سلامتی بچه هامون

خدا رو شکر کردم بخاطر خیلی از نعمتهای دیگه ...

و ازش خواستم عشق، عزت و سلامتی از ما دور نشه...